Tot aanslagjaar 2022 berekende de fiscus de belastbare basis van vastgoed in het buitenland anders dan vastgoed in België. Voor vastgoed in België geldt het kadastraal inkomen als basis, voor vastgoed in buitenland gelde de werkelijke huurwaarde. Wat verandert er nu concreet:

Vanaf aanslagjaar 2022 maakt art. 7 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 (WIB 92), dat het belastbaar inkomen van onroerende goederen vaststelt, geen onderscheid meer naargelang het gaat om een in België gelegen onroerend goed of een in het buitenland gelegen onroerend goed.

Het kadastraal inkomen zal als basis gelden in de berekening van de belastbare onroerende inkomsten voor zowel onroerend goed in België als in het buitenland (voorheen werd hier rekening gehouden met de werkelijke huurwaarde). Het principe ‘vrijstelling met progressievoorbehoud’ blijft wel van toepassing, de fiscus in België rekent geen belastingen op inkomsten die al belast worden in het buitenland.

De regelgeving is niet van toepassing op onderstaande situaties:
- Onroerend goed dat voor beroepsdoeleinden verhuurd en/of gebruikt wordt;
- Het geldt niet voor vennootschapsbelasting, enkel voor personenbelasting. Voor vennootschappen die eigendom in het buitenland hebben, geldt geen kadastraal inkomen;
- Voor onbebouwde percelen in het buitenland is er een afwijkende rekenmethode.

Er is een procedure van kracht voor wie buitenlands vastgoed bezit.
Men is verplicht zelf aan de fiscus mee te delen dat hij/zij eigendom in het buitenland heeft. Het kadaster zal een lijst samenstellen met alle belastingplichtigen die buitenlands vastgoed hebben aangegeven en daaropvolgend contact met hun opnemen. Van zodra de fiscale administratie het kadastraal inkomen heeft bepaald voor het buitenlands vastgoed, volgt de officiële betekening. Pas in de aangifte personenbelasting 2022 moeten de onroerende inkomsten uit buitenlands vastgoed worden aangegeven.